بیش از 33 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد و طی این مدت بطور متوسط در هر سال انتخاباتی در کشورمان برگزار شده است.واضح و مبرهن است نظامی که بر پایه آرای مردم استوار باشد و انتخابات یکی از ارکان اصلی توسعه و پویایی آن به شمار رودباید شیوه های تبلیغاتی و انتخاباتی آن روز به روز اصولی تر و کارآمدتر شود.
متاسفانه امروز شاهدیم الگوها و حتی ترفندهای تبلیغاتی عجیب و غریبی پدیدار گشته که در سرلوحه آنها کسب پیروزی و قدرت با توسل بر هر شیوه ای به چشم می خورد.اینگونه است که می بینیم اخلاق و ارزش در مذبح سیاست قربانی می شود و سیاهکاران سایه نشین برای تسلط بر قوه عاقله انسان و حاکم کردن عواطف و احساسات به هر ضد روشی دست می یازند.اینجاست که درمی یابیم در این آشفته بازار به هیچ روی نباید از نقش عمده و تاثیرگذار مطبوعات غافل شد؛چرا که مطبوعات از جمله ارکان یک جامعه دموکراتیک محسوب شده و می توانند با درک ضرورت تبادل و تضارب آرا به تحرک،پویایی و پیشرفت جامعه کمک کنند.
رعایت بی طرفی ، آگاهی بخشی ، اطلاع رسانی و مهیا کردن بستری مناسب برای رقابت های انتخاباتی از عمده وظایف مطبوعات در دوران انتخابات محسوب می شوند.پس با استناد به این اصالت وجودی می توان چنین استنباط کرد در صورتی که رای دهندگان دلیل انتخاب کاندیدایی را که به وی رای می دهند عمیقا و اصالتا ندانند آن وقت می بایست نسبت به وجود دموکراسی در این قبیل جوامع تردید داشت.ناگفته مبرهن است هنگامی که مردم دلیل شرکت در انتخابات را به خوبی نفهمیده اند چگونه می توان انتخاباتی آزاد و سالم برگزار کرد؟ از این رو باید پذیرفت که رسانه وسیله ای است که منجر به مقبولیت و مشروعیت سیاست گذاران می شود.
البته این واقعیت را هم باید پذیرفت که در دیگر روی این سکه ، برخی مطبوعات گهگاه این رسالت بنیادی خود را فراموش کرده و واقعیات را تحریف و حتی تغییر می دهند.به این مفهوم که رویدادها را آنگونه که می خواهند بازتاب می دهند ، نه آنگونه که هست.
با این تفاسیر این سوال مطرح می شود در صورتی که این قبیل مطبوعات گردش اطلاعات یک جامعه را در دست گیرند و اطلاعات بی پایه و اساس را در اختیار رای دهندگان احتمالی قرار دهند آن وقت چه باید کرد؟ حتی مهمتر آنکه در پس این پرده مفهوم عدالت رسانه ای در کجای این وادی تحقق خواهد پذیرفت ؟
درست است که جلب مشارکت عمومی از یک سو و انعکاس آنچه در فضای انتخاباتی روی می دهد از سوی دیگر،دو سویه وظایف مطبوعات در ایام رقابت های انتخاباتی به شمار می رود ( و این وظیفه در آستانه انتخابات از اهمیت بیشتری برخوردار می گردد ) اما به واقع رعایت اصل بی طرفی در عین آگاهی بخشی بیانگر مفهومی است به نام عدالت رسانه ای. در همین راستا و موازی با این جریان برخورداری از تریبونی رسانه ای برای بیان عقاید و امکان اظهارنظر درباره همه مسایل جامعه از سوی تمام جریان های سیاسی موجود از دیگر شاخصه های عدالت رسانه ای در یک جامعه به شمار می رود.اما به راستی آیا عدالت رسانه ای در جامعه ما به معنای واقعی کلمه مراعات می شود یا خیر؟
امروزه این رسانه ها هستند که زندگی سیاسی و اجتماعی افراد یک جامعه را تحت تاثیر قرار داده و می توانند در جهت گیری تصمیمات آنها در عرصه های گوناگون از جمله انتخابات نقش بسیار موثری را ایفا کنند.در ایران اهمیت رسانه ها به ویژه در هیاهوی انتخابات، زمانی دوچندان می شود که به دلیل ضعف کارکرد احزاب ، رسانه ها نقش یک جریان سیاسی را ایفا و حتی به صورت حزبی عمل می کنند.
البته نباید فراموش کرد که بزرگ نمایی و سیاه نمایی برخی نشریات در ارائه اخبار انتخاباتی اگرچه در کوتاه مدت تنور انتخابات را داغ تر می کند ( و حتی برخی رسانه ها با استفاده از این اهرم تلاش می کنند تا نتایج انتخابات را به نفع خود تغییر دهند ) اما بدون شک گذشت زمان روی دیگر سکه را نشان خواهد داد. هرگز نباید اجازه داد که رسانه های جمعی و به طور اخص مطبوعات به دلیل دریافت پول از صاحب منصبان سیاسی و استفاده از جریانات رانت ساز ، مردم را بدون قوه تصمیم گیری و استدلال راهی حوزه های اخذ رای نمایند.
مطبوعات باید بدانند که اشتباهات کوچک و موضعی سبب می شود افراد بی صلاحیت چندین و چند سال زمام امور را به دست گیرند و آن را از مسیر تعالی خارج سازند.